W XIX w. kataryniarzy w Warszawie było więcej niż ulic. Stanowili integralną część miejskiego krajobrazu, a ich muzyka towarzyszyła codziennemu życiu mieszkańców. Po zniszczeniach II Wojny Światowej i odbudowie Starego Miasta, postanowiono przywrócić ten unikalny element miejskiej tradycji, aby tchnąć w nowe mury ducha dawnej Warszawy. Kataryniarz Jan, kontynuując dzieło swoich poprzedników, przywołuje wspomnienia o mieście, którego już nie ma.
|
Kategoria
|
Czas i data | Opis | Organizator/ka | Odnośnik |
|---|---|---|---|---|
|
muzyka
|
|
Swoją muzyką przenosi w czasie do dawnej Warszawy. Ubrany w strój z epoki, gra na katarynce i śpiewa utwory znane z polskiego przedwojennego kina, rewii i kabaretu. |
Organizator/ka |